Hintli ermiş anlatmaya başlar:
"iki insan birbirine öfkelendiği zaman, kalpleri birbirinden uzaklaşır. Bu uzak mesafeden birbirlerinin kalplerine seslerini duyurabilmek için bağırmak zorunda kalırlar. Ne kadar öfkelenirlerse, aradaki mesafeyi kapatmak için o kadar çok bağırmak gerekir."
"Peki, iki insan birbirini sevdiğinde ne olur? Birbirine bağırmak yerine sakince konuşurlar. Çünkü kalpleri birbirine yakındır. Ya arada mesafe yoktur ya da çok azalır."
"Peki, iki insan birbirini daha fazla severse ne olur? Artık konuşmazlar, sadece fısıldaşırlar, çünkü kalpleri birbirine daha da yakınlaşmıştır. Artık bir süre sonra konuşmalarına bile gerek kalmaz, sadece bakışmaları yeterli olur. işte birbirini gerçek anlamda seven insanların anlaşması böyle olur."
