e- seni çok seviyorum bunu hiç unutma tamam mı?
k- biliyorum cnm.. bende seni seviyorum
sımsıkı sarıldı son kez. sanki hiç bırakmayacakmış gibi. sonra suratına baktım. gözleri dolmuştu ama kendini sıkıyordu. güçlü erkek ya! ben kendimi sıkıyordum. gözlerim bile dolmamıştı. içimden ağlıyordum o sırada aslında. çünkü onun için yeteri kadar ağlamıştım. sesi titreyerek ve ellerini saçlarımın arasına gömerek;
e- ..tamam cnm kendine çok iyi bak. bişeye ihtiyacın olursa mutlaka ara tamam mı?
k- tamam.. ararım.
sonra zoraki ve yapmacık bir gülümseme yapıştı dudaklarıma. o hiç gülmüyordu. yüzünde buruk bir ifade vardı. el salladı. döndüm arkamı ve yürüdüm. demek böyle oluyormuş ayrılık. kafamın içinde yankılanan şarkı nilüfer'den "böyle ayrılık olmaz"dı.
kim derdi ki seninle bir gün ayrılacağız...
geçir giden yılların ardından bakacağız
kim derdi ki birtanem gün gelip bıkacağız.
ben ve yenik yüreğim yalnız mı kalacağız?
