bu kadar beceriksiz miydik,bu kadar beceriksizce mi sevdik? Aslında her cama çıktığımda serin havanın o kokusunu almak gibiydi seninle olmak.
her ayrılışında senle beraber o kadar çok şey götürdün ki,biliyorum bu kez son gibi,kalan son şeylerde gittiğinden belli, artı ne yazdıklarımızın ne yazmadıklarımızın anlamı var. Ne söylediklerimizin nede
söyleyemediklerimizin.
hiçbir günü sen aklıma gelmeden tamamlayamıyorum hiçbir geceyi ağlamadan bitiremiyorum.
öyle alakasız şeyler geliyor ki aklıma en eskide kalmış en sote anılar.
hatta hatırlıyo musun bilmiyorum şu ilk evinin olduğu o karanlık ıssız sokak,seninle ordan yürümeye hep bayıldığım o tenha sokak..o eşyasız ev..senin olduğum o ilk gün.
herşey,herşey teker teker geçiyor aklımdan. Duvarlarda tırnak izim var canım haddinden fazla acıyo,
sadece seni suçlamakla hiçbirşey bitmiyo herşeye tekrar dönmek istiyorum kokunu aldığım ilk geceden son geceye kadar yaşamak tekrar.
geçen hiçbirşey yok,günler iledikçe artıyor,aylar önce başlamam gereken atkıya şimdi başlıyorum sanki sana vericekmişim gibi her gece yapıyorum.
burda durasım yok artık hiç kalmadı senden bir tek iz görecek halim yok, ne yaparsan yap kızamam tek bildiğim uzun bir süre aklımda kalan son şey sen olucaksın...
