ne olursa olsun bir dostum dışında beni en rahatlatan insandır annem. hiçbir zaman bana karşı önyargılı olduğunu görmedim, çünkü ona yalan söyleme gereksinimi hiç duymadım. bunun da sebebi büyük ihtimalle bana karşı her zaman en iyi arkadaş olabilmesi. ona çok büyük bir saygım var sırf bu yüzden. ne zaman gün bitse eve dönsem bütün olanları eksiksiz anlatırım ve bunu hevesle mutlulukla yaparım. o da bıkmadan dinler. kötü hissettiğimde de her zaman nasıl olması gerektiğini anlatır ve beni aydınlatır. işin özü şu ki her zaman da haklı çıkar.
sözün kısası dertleşmeyi en çok sevdiğimdir. çok severim onu.
