ona yazılan içte kalan ve asla verilmeyen mektupdur. *
söndürdüğüm bir sigaranmıydı bu oyunda? ..
sen kalbimin sana olan atesini söndürdürmüştün
oysa..
söylesene pervane..
niye gittin bendeki atesinle..
kadehler bana cagre olmuyor sana oldugu gibi..
melekler aglamıyor günahlarıyla
ateşimi alevlendirmek için..
yok oluyorum pervane..
bitiyorum..
ateşin soguyor bak !
Dediler ki. unutur zamanla .. sönersin pervane ..
söner misin benden aldıgın o ısıyla?..
özlemez misin tenini yakan ellerimi..?
öpüşleri mi ıslak saclar mı .. vücudun aramaz mı beni..?
söylsene pervane..giden benmiydim bu aşkta..
yoksa savasmayı bırakan sen mi?olmaz demedin mi?
bana..
hani o sahil kenarında.denizin yüzüme carptıgı o sert rüzgarda..sözlerinde carpmadı mı pervane..!
söyle hadi.!
sönmedim ben daha!
yanarım demiştin benimle..bir düşle sevişirken hani o gece..
içindeki dehlizleri ben yaratmadım ki.sormustum sana benimle gelirken.. yanmaya hazır mısın? diye..
artık gitmek yok dedin senden ..
ve şimdi gitttiğin her tene benim ateşimi veriyosun
yazık.!
ben sönerken sen onları aydınlatıyorsun..
acı cekmemi mi izliyorsun uzaktan o masum gülümsemenle.
nasılım?
düşlerimin cığlıkları içinde..
duyuyor musun dalga seslerini içimden geçiyor her biri..
anlamıyorsun sen uzaktan
yakınıma gel !!
ateşim ben ..
yamalanmıs bir sevgimi istediğin benden..
oysa bozulmamış gelmiştim sana sevgimlen..
her bir gidişinde yaralarım artı pervane..
her bir öpüşünde yeni dogmus gün gibiydim ben.
doguracagım ben kalmadı düşlerimde.
yok oluyorum pervane .
etrafımda döndüğün sürece.
gel dedim sana..
gel !
gelmedin o gece.
şimdi tekrar dönüyorsun söndürüyorsun beni.
bundandır serzenişlerim.
işte bundandır senden hiç gidemeyişlerim.
yine diyorum işte
yazık pervane yazık!
her geceye, sensiz gecirdiğim .
güneş olmaktan yoruldum ates oldum..
yine ısıttım yine aydınlattım.
bu sefer ölümsüz değil
dünyada bir ölümlü oldum.
görün beni.
aşk için ölüyorum ben.
yavas ve agır..
sönüyorum! *
