Gerçeği konuşmak gerekirse aç değiliz; ama umudun gramı yok kimsede. Adaletin ırzına geçildi. Zenginler daha da zenginleşti; fakat tat alamıyorlar. Sonra da tüm ahlaksızlıklar normalmiş gibi hayatlarını sürdürüyorlar. Fakirler daha da fakirleşti. Umut fakirin ekmeğidir; ama onlarda da umut yok. Anca dindarsa, dine sığınıyor; değilse, köşeyi dönebilmek için yollar arıyor. Toplum kısır döngü içinde debeleniyor. Tarımı,hayvancılığı insanlar yapar tabiki; fakat devlet yönlendirir. Tekel fabrikalarını kapatıp tütün üretimini bitiren, şimdi de şeker fabrikalarını kapatıp şeker pancarı üretimini sekteye uğratan hükümetten bahsediyoruz. Teşvik olarak üç tane dürzüyü desteklemekten başka bi' şey yapmıyorlar. Kentsel dönüşüm diye yaptıklarına bakın, anlarsınız ne kadar boş olduklarını. istanbul'u isteseler 20 yılda yıkıp baştan yapabilirlerdi. Bunu rant değil sadece milli vazife diyerek başarmaları mümkündü. Güngören'de, iki bina birleşsin, bir kat fazla imar verelim, diyorlar. işte heriflerin vizyonu bu. Hangi parayla birleşip yapabilecaksin o binaları? Verilen asgari ücretlerle adam ömür boyu çalışsa ödeyemez. Kıçında don yok çoğunun. iş adamı dediğimiz hıyarları çağırıp " arkadaş, dışardan ürün getirdiğinde yüzde yüz vergi alırım; hammadde getirip aynı ürünü ürettiğinde vergin çok düşük olur." de, bak bakalım sistem nasıl değişiyor. Ayçiçek yağı pahalanıyor, çözüm ithalat... Vergi sıfırlayıp dışardan getirtmek... Sonra da çiftçilik yap! Bu nasıl bir anlayış?
