kah yolda yürürken kulak misafiri olunan iki kişinin konuşmasında, kah tartışma programlarında, kah cümbür cemaat toplanılmış arkadaş ortamlarında... dinliyorsun böyle, vücut hareketlerine falan bakıyorsun insanların; daha önce aynı durumlarda söylenilmiş cümleler geliyor aklına başka başka yerlerde. ''hep aynı lan!'' diyorsun. herkes aynı cümleleri kuruyor, aynı tepkileri belki milyonuncu kez ezberden veriyor. o an herkes orada ama kimse orada değil gibi oluyor. boşluklar konuşuyor gibi oluyor. çok sık oluyor.
