Ülkemizin başına gelen en büyük felaket adnan menderes'tir. Siyasal olarak kamplaşan insanların, bi' nevi devlete karşı aldıkları tutumun vücut bulmuş hali olarak resmen geriletmiş ve bu kamplaşma bir daha asla sıfırlanamamıştır. Hala ezilmekten bahseden, etnik kimliğiyle dışlandığını düşünen, cahilliğine kendince kılıf uyduran, hayatında kur'an dahil hiçbir kitabın kapağını açmadığı halde sırf ideolojik yönelimle her şeyin doğrusunu bildiğini sanan... Küçük emrah modundaki tipleriz. ister kabul edelim ister etmeyelim, bu böyle. Sorun bizde. Verdiği rüşveti alaycı bi' gururla anlatan muhafazakâr hanzolar, ezilmekten bahsederken düğünlerinde "toz" parasıyla alınmış kilolarca altın takılan kırolar, anadolu'nun bağrında her haltı yiyen mütedeyyin söbü kafalar, ülkenin şimdiye kadar ırzına en çok geçen ve o uzun burnunu tüm ahlaksızlıklara sokan uşaklar, rahat ve geniş yaşamanın rehavetiyle etliye sütlüye dokunmayan batı ve güney kıyılılar, sabah akşam muhalefet eden ve elini hiç taşın altına koymamış çakırkeyifler... Tabiki içimizde güzel taraflar da var; ama bu hemşehricilik ve adam kayırmacılık olayını bitirmek zorundayız. Çalışanın ödüllendirilmesi gerekirken, cezalandırıldığı topraklarda yaşıyoruz. Bunu çözmeden başarmamız imkânsız. Yine de allah bu millete zeval vermesin! Gerçekten birlik olmalı ve yarınlara yürümek istiyorsak; bizi bu şekilde ayrıştıranların (tüm partilerin) ya hizaya gelmesini sağlamalı ya da muhterem validelerinin hatrını sorabilmeliyiz. Partizanlık yaparak hiçbir şey elde edemeyiz. Türk milleti'nin dünyadaki yeri ve refahı buna bağlı.
