hatırlayın, bu ülkeden nüfus göçü oldu.
müslüman olmayan bu ülke vatandaşları insanları bu ülkeyi terk etmek zorunda kaldı.
üstelik müslüman olmayan ama türk olan bu ülke insanını rum diye yunan diye hristiyan diye yolladık ki; bu insanlar türk ve müslüman olmasalar bile bu ülkeden yollanmamalıydı.
acıdır ki hristiyan diye yolladık ama bunların içinde türk olanlar da vardı.
araştırın, okuyun, insanlık dramıdır bu.
kimin zamanında oldu?
atatürk.
mübadele olarak bilinen karşılıklı göçü türkiye mi istemişti?
atatürk mü istemişti?
hayır, ingiltere fransa, italya, yunanistan başta olmak üzere bu ülkeler yeni kurulan türkiye cumhuriyetini ekonomik ve sosyal açıdan devamlı dışa bağımlı kılmak, kapitülasyonları korumak, türkiye'nin türklerin nüfus ve etki alanını yok etmek için 1918 den beri konuştuğu şeydi.
ama 1923 ile yaşanılan küçük asya felaketi sonrası trakya ege balkanlar (girit rodos başta olmak üzere) bu bölgelerin türklerden arınması hiç olmazsa yapılması gerekirdi.
aslında plan avrupa balkanlar ege trakya ve sonrasında anadolu işgali ile sonrasında yapılacak bir nüfus hareketi göç sonunda bu topraklarda türk varlığı yok edilecekti.
zaten lozan da bunu dile getiren resmiyete döken de lord curzon ve milletler cemiyeti adına lozan da konferansa katılan norveçli delege dr nansen olmuştu.
bu durum türkiye'nin atatürk'ün istediği onayladığı bir şey değildi.
tıpkı kerkük musul ve 12 adalar gibi ama türkiye'nin ne imkanı ne zamanı vardı.
neden mi?
bu topraklarda hep varolma savaşı içindeydi tc.
kurtuluş savaşı sırasında ali batı isyanı, cemil çeto isyanı, milli aşireti isyanı ve en tehlikelisi de koçgiri isyanı oldu.
inönü savaşlarında yunan hücumu ile aynı anda başlayan isyan, neredeyse milli mücadeleyi bitirecekti.
kurtuluş savaşı sonrası ise
1. Nasturi (1924),
2. Şeyh Sait (1925),
3. Raçkıtan ve Raman (1925),
4. Sason (1925),
5. Ağrı (1926),
6. Koçuşağı (1926),
7. Mutki (1927),
8. ikinci Ağrı (1927),
9. Bicar (1927),
10. Asi Resul (1929),
11. Tendürük (1929),
12. Savur (1930),
13. Zeylan (1930),
14. Oramar (1930),
15. Üçüncü Ağrı (1930),
16. Pülümür (1930),
17. Dersim (1937-1938) isyanları oldu.
mübadele ile bu ülkenin en yetkin yetişmiş sanatçı esnaf ticaret erbabı insanları ülkenin elinden bağrından alındı.
mübadele ile avrupa balkanlar ege adalar da türk kimliği yok denecek kadar silindi.
ne buna karşı durabildik ne de kerkük musul adalar'ı milli misak sınırlarında tutabildik.
yukarıda ki içimizde olan hainlerle cahillerle yobazlarla uğraştık. tıpkı menemen de olduğu gibi, dersim de olduğu gibi, türk veya kürt hangi ırk hangi millet olduğu değil, nasıl bir ihanet içinde oldukları önemli.
çerkez ethem kürt isyanı mı?
anzavur isyanı kürt mü?
afyon karahisar isyanı kürt mü?
bolu adapazarı isyanı kürt mü?
konya da isyanlar kürt mü?
tüm bu isyancıların elebaşları yakalanınca asıldı, yakalanmayanlar da sahiplerine yunan ingilize sığındı.
tüm bu süreçlerde yaşanan acılarda özür diyecek olan atatürk mü, cumhuriyet mi?
tüm bunları bilmeden kalkıp kimse kimse adına özür dilemesin.
üstelik bu ayaklanmalar hep aşiret tarikat şeyhleri şıhları tarafından çıkarılmış, cahil halk kandırılmış, yabancı destek maddi çıkar sağlanarak yapılmıştır ve sonu hüsran olmuştur.
