"evet paşam, bizim bayramımız, en büyük bayramımız" diye yanıtladı kızcağızı...
28 ekim 1938 gecesiydi.
ertesi gün büyük bayramımız vardı, cumhuriyet bayramı...
bu durum onu fevkalade üzüyordu.
cumhuriyetimiz 15. yaşına giriyordu, ama cumhuriyetimizin banisi, vatanımızın kurtarıcısı bu en büyük bayrama iştirak edemeyecekti...
"dolmabahçe epey kalabalık oldu bu yıl" diye devam etti ulu önder.
sabiha gökçen onu onaylayarak cevapladı;
“öyle paşam. hükümet üyelerinin çoğu buradalar. cumhuriyet bayramını sizinle birlikte kutlayacaklar...”
“ama ben bugünü halkımla, halkımın içinde kutlamak isterdim gökçen, beni bu cumhuriyet bayramında halkımla birlikte olmaktan ayıran şu hastalığa lanet olsun...” diyerek şikayetçi bir tavır takındı...
gökçen onu "gelecek bayram paşam" diye teselli edecekken susturdu.
ve ekledi;
“bana gelecek bayramdan bahsetme, hatta gelecek aydan da... ekim ayını çıkarabilirsem bile kasım ayını çıkarabileceğimi sanmıyorum gökçen...”
son büyük bayramında böylesine acılıydı ulu önder.
ekim ayı son bulmuştu, ekim ayını çıkardı, ama kasım???
kasım ayından sadece 10 gün görebildi.
"en büyük eseri" olan cumhuriyetin yıldönümünü son kez yaşıyordu. ama huzur içindeydi, zira en büyük eseri ilelebet payidar kalacaktı...
bu mustafa kemal atatürk'ün son cumhuriyet bayramıydı...
bugün, onsuz geçen 83. yıl...
ve bizler onun en büyük eserinin her şartta her daim koruyucusu olacağız. hiç yılmadan...
