Ne bir kırgınlık, ne bir üzüntü, ne bir kızgınlık ve ya isyan. Sadece ufak bir tercih.
Bu hayata dair bir hayalim, bir hedefim yok. Yaşamak için bir isteğim heyecanım yok. Ne bir şeyden zevk alırım, ne eğlenirim ne de gülerim. Neden daha fazla zorlamalıyım ki? Bir an gelecek her şey olumlu anlamda değişecek mi? Gökyüzünden bir el uzanıp beni kaldırıp çekecek mi? Sanmam.
Çok kötü bir hayatım oldu denemez, bir şeylerde suç aramak manasız. Hayat istediğim gibi ilerlese bile yine de içimde bir intihar düşüncesi olabilirdi. Ama bu kadar erken olmazdı, belki de hiç olmazdı. Belki yeni hobiler,arkadaşlar edinebilirdim. Yeni yerler görüp, farklı şeyler tadalirdim. Güzel bir tatile çıkıp eğlenip huzurla uyuyabilirdim. Oturup konuşacak bir ailem olabilirdi. Evde olmanın verdiği huzursuzluk nedir hiç bilmeyebilirdim... ama maalesef. Maalesef bunlar sadece olabilirdi olarak kalıyor.
