"haklısın" "hiç öyle düşünmemiştim" gibi ölçülü cümleleri daha çok kullanır oldum. benden küçük olanlara karşı garip bir şefkatim oluştu. iki binlileri sevimli buluyorum örneğin. gerçekten ne hissettiğimle daha çok ilgilenir oldum. eskiden fikri kutsardım şimdi fikri ancak eylemle birleştiğinde önemsiyorum. daha disiplinli oldum. cehaletimi, hatalarımı, zaaflarımı, aptallıklarımı, kusurlarımı tıpkı iyi taraflarımı kabullendiğim gibi kabullenebiliyorum. daha kaygısız oldum. biraz daha içe dönük birine dönüştüm sanırım. savaştığım meseleler vardı insanlığa zarar verdiğini düşünürdüm; o meselelerle barıştım hatta üzerlerine düşünülmeye değer olduklarını anladım. eskiden yük, angarya gibi gelen işler şimdi zevkli bile olabiliyor. biçok takıntım geçti. asla uçlarda sevmiyor, uçlarda nefret etmiyor, uçlarda inanmıyor, uçlarda yaşamıyorum. tamamen ortalarda dolaşıyorum.
büyümek gerçekten müthiş. ha oram buram kırışırsa yine depresyonlara girerim gibi geliyor ama henüz vakit var.
