iki tane kuzenim vardı. Birisi benden 2 yaş küçük erkekti. Diğeri de benden 4 yaş büyük olan kızdı. ikisi de benden çalışkandı.
Erkek kuzenim beyin cerrahı olmak istiyordu. Dersleri çok iyiydi. (2020 yılında) 8.sınıfta Lgs sınavına girdi. 300 puan aldı. Sonra herkesi şaşırtıp okulu bırakma kararı aldı. Bir makine tamircisinde çalışmaya başladı. Argümanı "o kadar okuyup bir iş bulamayacağıma tamircilikte kendimi geliştirir, daha çok kazanırım" idi. Şu anda iyi kazanıyor da.
Kız kuzenimse tıp okumak istiyordu. Yıllardır gecesini gündüzüne katarak ders çalışıyordu. 2019 yılında üni sınavlarına girdi. O kadar çalışmasına rağmen matematik öğretmenliği kazanmıştı.
Hayatımı sorgulama dönemlerindeyken bu kuzenlerim geldi aklıma. Bunlar bile benden çalışkan olmalarına rağmen hedeflerine ulaşamamışlar, giderek akademik başarısı düşen ben nasıl ulaşayım okul hedeflerime? Önceleri mühendis olmak istiyorken, okul hayatımı kendi ellerimle bitirdim. Açığa geçtim. Pişman falan da değilim. Hatta keşke geçen sene değil de daha önce bıraksaymışım okulu dediğim anlar bile olmuştur.
