ateş bebeyimin kaptanlığıyla başlayan müthiş bir hafta. nihayet kırdı o kabuğu ama sanırım biraz geç oldu. kırmızı takım kaptanı olarak pelin'i seçmesinin tatlışlığı?
pelin şovlarda yine. burcu mavi lenslerini takıp büyük beyaz köpekbalığını oynuyor. eğer tahammül edebilirseniz trakya ağzıyla sergen orada sekiz yaşında bir ergen gibi her şeye burun kıvırıyor.
azize'nin sabrı takdire şayan. belki de o grup içindeki tek pozitif hırslı kişi.
tahsin'i bile yıldıran hayat bizlere ne yapmaz?
ve mutlu bir haber daha; hasancığımızın sarsılmaz sandığı iktidarı çatır çatır yıkıldı.
ama ateş bebeyim ne kadar da mutlu oldu takım kapanı olunca. çocuk gibi sevindi. fakat bir hata yapıyor; orası bir yarışma ve kimse kimsenin abisi, ablası değil.
dilara'ya fazla yüklendim. o kadar da itici biri değil. rabia'nın gidişi beni mutlu etti. "benden olur mu şefim?" sorusu günün en kısa fıkrası olsun.
ortalık alev alıyor ve safanur'un tepkisi şu; "olsun, kader, barış kardeşlik, yarışalım gidelim işte, büyütçek bi şey yok."
ateş'in mavi takım kaptanlığıyla geçecek güzel bir hafta. ez geç aq.
