Kendimi Özel hissetme/birisini özel hissettirme gereksinimim yüzünden oldukça önem verdiğim günler-di.
"Bugün sana gösterilen ilgi senin hakkın, çünkü yılın en azından bir günü bile birine ait olabilmeli" diye düşünerek senelerce insanlara yapmadığım şey kalmadı. Saat tam 12'de mesaj atmalı romantiklikler, ufacık beğeni belirtisi gösterilen bir şeyi aklın bir köşesine yazıp doğum gününde özene bezene hazırlamalar, kendi ellerimle hediye yapmalar mı dersin. her şeyi kusursuzlaştırma çabası, dahil olan başka insanları bile düşünerek en kusursuz günü oluşturma isteği, yapılan planlar mı dersin.
Ne için?
Kim için, asıl?
Sonrası?
Hevesle acaba benim için neler yapılacak diye heyecanla, beklentiye bile girdiğimi anlamadan beklediğim soğuk bir Kasım günü.
Kendi kendime kaldığımı bu kadar fark ettiğim başka gün olmuyor. Üzülüyorum gerçekten. Hevesim o kadar kırıldı ki.
işin kötüsü sadece doğum günleri için değil, çoğu inceliğe dair çok kırgınım.
iyi geçen doğum günlerim var,
o günler için her şeye teşekkür ederim. Yine de o zamanlar yanımda olan kimse şimdi yakınımda bile olmadıkları için küllü hatıralar olarak geliyor aklıma.
Hep bir burukluk olmuştur zaten. Neyse. Bakalım bu sene nasıl geçecek.
