Ergenlik yıllarımda kadın algısının biçimlenmesinde en büyük etkenlerden biri olan babam (aile, sevgili, çevre) "çocuğu hırsız eden babası, kadını orospu eden de kocasıdır" derdi...
Kadın, tâbi ki genetik acizlik, aşağılık duygusu, ikinci sınıf insan olma düşüncesine benzer kimliği ve kişiliği oturmamış insan davranışı sergilenir.
Tipik olarak savunma mekanizmasıdır bu göt kalkma durumu.
Bu göt kalkma durumu; iki arada bir derede kalmış, batı ile Doğu arasında, sosyal yaşamında günlük hayatında arap Kürt Türk Ermeni Rum kültür çorbasına dönmüş (kültür mozaiği, sentezi diyemiyorum) bir toplumda kişilik ve kimlik oturmadığı için davranışa yansır.
Kadın özelinde bu daha da çarpıcı bir yansıma yapar. Kendini sahip olunacak mal gibi sunan, birey olamamış, tüm ekonomik idare sorumlulukları erkeğin üzerine yıkan, aile olmada kendini bir meta durumuna getiren kadının savunma mekanizmasıdır göt kalkması.
Toplum içinde veya kendini sunduğu, kendine sahip olacak kişiye kendini değerli gösterme, kendine bir yer, bir kıymet değer biçme davranışı, sergilediği davranış ile kendini ne kadar değersiz gösterdiğini bildiği için haklılık pişmanlık davranışıdır bu göt kalkması.
Ama ben kadınım.
Evet, ben de erkeğim.
Erkek değil misin? Yapacaksın.
Sen de kadınsın, sen de yapacaksın.
Sen ben kadın veya erkek olmamız önemli değil, cinsiyetten önce insanlık gelir, unutma.
Bunu diyemeyen böyle davranmayan bizler kadınları böyle aciz gösteriyoruz.
Onlar da böyle davranıyor.
