gözlerin hep çiçek bahçesiydi bana,
adım attığında görecektin,
zamanı gözlerinde durduran o adam bendim!
ortada kaldı biriktirdiğimiz umutlar,
zaten gittiğin gün, onları da vurdular!
kalkmayan bir kış çöktü bu şehre,
açamadı saksıya dikip de gittiğin çiçekler!
pencerelere çıkamadım, sensiz üşümemek için
aslında kimseyi görmek de istemedim!
gittiğin günden beri uyumaya çalışıyorum unutmak için ama
ismini heceliyorum, her gece rüyalarımda...
