Ben en çok geçmiş günlerimi özledim.. o özgürlüğü, Ankara'nın rüzgarında savrulmayi,tek basinaligi, belki öğlene kadar uyumayı,belki saatlerce düşünmeden yaşamayı,en çok kendim olmayı,kırmızı elbisemi,bir daha hiç olamayacağım hallerimi, gece yarisi Ankara soğuğunda usuyup eve koşmayı, paramın yetemeyecegi seylerin hayalini kurmayı,pembe kalemligimi,ufak küçük yurt odamı,altında saatlerce agladigim mor battaniyemi.. ben en çok umutla yaşamayı özledim ..
