ben çocukken lise çağı vs. insan kaybedince üzülmezdim. çok sevdigim biri hayatimdan 1 gunde ciktiysa bir daha dönmezdim dusunmezdim kafaya takmazdim. yapım oydu sadece. ancak şimdi nedense deli gibi anlam yüklüyorum tribe giriyorum. tam tersi olmasi gerekmiyor muydu aq. insanlar buyudukce kafaya takmamaya başlar normalde. biz pistigimizi sandikca enayilestik.
