dalga geçmem ama açıkçası aşk acısını o kadar da ciddiye almam; seçerek sevmedin, bir şeyler ters gitti ve sevdin, kavuşamadın vs. bu o kadar da büyük bir mesele değil. hepimiz yaşadık. yaşayan için önemli. ben de yaşadım. ama aşk acısınız yüzünden ortalığı terörize etmeyin. muhabbeti hep aynı yere getirmeyin. tek gündeminiz bu olabilir fakat bi dost meclisinde herkes durup sizin başınızı okşayamaz. bikaç defa yapar ama sonra sıkar. sessizce yaşa acını. ölmeyeceksin korkma aşktan. insanlar evlatlarını kaybedip yaşamaya devam ediyorlar. oradaki enerjiyi diri tutmak lazım. kapılarını kapatma. hemen kucaktan kucağa atlama kendine saygın olsun ama ah ben artık iflah olmam triplerine girme. çünkü biliyosun ki olacak. başka birine yine ısınacaksın. başkaları yine dikkatini çekecek. ben ağlayarak uyandım kaç sabah. onsuz ne yapacağımı kara kara düşündüm. hastalıklı bir ilişkiydi. ilk defa aşık oluyordum ve muhatabım hayatında farklı şeyler tecrübe ediyordu. o zamanla çatıştı. öyle sorunluydu ki gitmesi için yalvarıyordum, gidiyordu, gelmek için yalvarıyordu geliyordu. asla kopamadık. sonra ben başka birine tutuldum. aydınlanmam o ana tekabül eder. sonra da canım yandı aşktan ama vallahi delicesine bir neşeyle karşıladım bunu. kasılmayalım. hayat böyle bir şey. karmakarışık. bikaç kez an, hatırla ve bırak.
