piknik yapan israilliler haberini verirken timeturk'un attığı başlık. durum bundan daha iyi özetlenemezdi. insanlık işte tam o noktada, sderot denen o yerde bitmiş.
günlerdir kendimle manevi bir savaş veriyorum bu gerçek savaş görüntülerini izlememek için, neler olup bittiğini takip etmek için sadece yazılı haberleri okuyorum. fotoğraflara bakmıyorum, bakamıyorum. videoları açmıyorum. o kadar çaresiziz ki, elimizden hiçbir şey gelmiyor ve bu beni deli ediyor. buradan yazıp, atıp tutmak da bir yere kadar. nefretimizi gösteriyoruz belki, belki onların yanında olduğumuzu hissettirmeye çalışıyoruz. ama sanal dünyadan gerçekliğe bir adım bile yaklaşamıyoruz. durum böyleyken, yakılıp yıkılan şehirler görmek, ölü çocuklarının başında ağlayan insanların feryatlarını duymak çok, çok ağır geliyor. kaçıyorum. evet; gerçek bu, kaçıyorum!
ta ki bu sabah, bu habere denk gelene kadar. işte insanlık burada bitti!
açık hava sinemasında, elinde popcornları, savaş filmi gibi izliyor olanları bu israilliler. tezahürat yapıyorlar, ölenlerin çığlıklarına onların sevinç nidaları karışıyor. kanım donuyor.
düşündüm; bu dünyada ölüm var, ölüm varsa zulüm var dedim. bu dünyada savaş var dedim. bunları değiştiremiyoruz. ama bunların hepsinin de bir şerefi olmalı dedim.
aklıma çanakkale savaşı geldi, anzaklar geldi. insan olmanın, en başta insan olmanın değeri geldi.
