Sevgili ateist, sana soru bırakmayı düşünmüyorum. Zira bana kalırsa gerçek manada zihinsel ve ruhsal bir sorgulama sürecinden geçerek "yok ulan Allah mallah! Bir yaraticinin olmadigina kesinlikle iman ettim" diyecek düzeye erisinceye kadar yaşadığın bocalamayi ağır hasarlarla atlattin ve atanın dedenin sana miras bıraktığı din muessesini terketmek gibi büyük bir bedel ödedin. Bu senin için zor bir karardı. Belki tepki gördün, belki hakarete maruz kaldın. Hatta tecrit edilmeyi bile göze aldın. Bu noktada, eleştirilecek bir tarafın yok bence. Ama biraz okumaya, imansızlığını argumantatif bir zeminle saglamlastirmaya çalışmak adına araştırmaya başladıktan sonra da kafani kurcalayan dikenli sorulara cevap verme kabiliyeti olduğu için bilimi Allahin yerine ikame ettin.
Bir mumin-musluman ne kadar Allah dese sen de o kadar bilim demeye başladın. o, sorusuna Allah'tan cevap alırken yobaz, sen problemine bilimden çözüm bulunca bilge olmuyorsun. Sadece farklı yolları tercih etmiş fanilersiniz, bu bilinçle yoluna devam et bence. Haa iman eden de sana, "bilader doğada Allah'ın varlığını ispat eden bu kadar harika hadiseler vukuu buluyorken nasıl Allah'ın varligini inkar edersin diye çıkışmasın. Ya ne yapsın? Hmmm... Mesela Rabbinin ona gönderdiği kitapta yer alan Kehf suresinin 29. Ayetini aklından çıkarmasın.
O ayet şöyledir:
"Artık dileyen iman etsin, dileyen de inkar etsin."
Bertrand russel' a da katılmamak ne mümkün:
"Bir şeyi ne kadar az bilirseniz o kadar şiddetli savunursunuz."
