Bir gün bir iş görüşmesinde çok klişe sorulardan biri gelmişti.
“Hayatım sen bu soruyu başkalarına sormalısın” demiştim. Bacak bacak üstünde.
Almadılar, almayacaklarını biliyordum. Olsun böylesi daha mutluydu.
Bunun dışında bir defa dergi, bir defa araştırma şirketi, bir defa özel bir okulda öğretmenlik, bir defa düşünce kuruluşu mülakatına girmiştim. Dergi hariç hepsinde bu şekilde lakayıt davrandım. Ve hiçbirinde işe alınmadım. Zaten çoğunda daha görüşme esnasında alınmayacağımı anlardım bakışlardan. Umrumda değil. iyi ki alınmamışım.
Ciddiyetimi hiç bozmadığım mülakatlar olmadı mı? Oldu. Onlar baş üstü.
