Önemli bir soru olduğu kanaatindeyim. Tabii ki özel kalmalı ama kabul etmeliyiz ki çoğumuz tam anlamıyla bir cinsel doyum ya da sevgi hissetmiyoruz. Bu da çeşitli sorunlara neden oluyor: Fantazyalar, dış dünyadan kopukluk, cinsel bozukluklar... Baskilanan cinsel dürtü dinci bir faşizme bile neden oluyor düşündüğümüzde.
Sunu kabul etmeliyiz. Bazı insanlar sadakat sahibidir bazı insanlar sadakatsizdir. insanları toplumsal mekanizmalarla sinirlamanin doğru olduğunu düşünmüyorum. Dindarların özgürlük sorununda insanların içgüdülerine esir düşmesi anlatılır. Evet bahsettiğim tam anlamda bu. insanlara "doğru yaşamı" dayatamayiz.
Aşırı cinsel kısıtlamalara maruz kalan insanlar şimdi de aşırı bir cinsel serbestlige doğru yol alıyor. Dünya tarihi cinsellik açısından bakarsak böyle zaten. Önemli olan da bu bozukluklari minimuma indirmek.
Ben soruyu böyle algılıyorum. Yoksa kim kiminle sevisiyor umrumda değil. Kimsenin de umurunda olmaması gerekir.
