Şeytanla, hakiki adem nesli arasında; dölünden değil yolundan gelenler arasındaki en bariz fark sözden ibret almak söz dinlemektir der büyüklerimiz. Sözleri ezberlemek değil sözü dinlemek önemli. Şeytan da "rabbi" diyordu ancak sonra saydırıyordu. Onun ağzında o "rabbi" kelimesi çirkin kalıyor. Adem'in ağzında "rab" kelimesi emsalsiz. Sen kimsin o önemli. Senden ne isteniyor?
"men arefe nefsehu fekad arefe rabbehu" yani nefsini tanıyan muhakkak suretle rabbini (Allah demiyor, areffallah, ilahehu demiyor, rabbehu diyor) tanır. Rab, onun üzerinde o terbiyeyi veren ilahi kudretin adına denir. Senin üzerine bir terbiye veriliyor. Senin vazifen ne mühim olan o.
Şeytana adem önünde secde edilmesi buyuruldu. Şeytan dinlemedi günahkar oldu. Adem'e yasak meyveden uzak durması söylendi. Adem de günahkar oldu ve ikisi de söz dinlemedi. Fakat şeytan kibrinden çıkamadı, adem tövbe edip af diledi.
Şunu unutuyoruz. Allah'ın merhameti tüm kainattan büyük. Şeytan ise her şeyin tek sahibinin karşısında, ona tüm nimetleri bahşeden, meleklere kendisini hoca yapacak ilme muktedir eden varlığın karşısında kibirle konuştu. Kendisinin adem'den hayırlı olduğunu yani Alkah'ın adem'i lüzumsuz yere yarattığını söyledi. Koskoca allaha lüzumsuz bir şey yarattığını söyleyerek isyan etti. Sonrasında ise allah'dan kıyamete kadar mühlet istedi hazreti insanı yoldan çıkarmak için. Şimdi sorarım size. Şeytan gerçekten allah'ın merhametini bizden az bilebilme ihtimali olan bir varlık mı? Kesinlikle değil. Allah'dan af dilese ve adem'e secde etse allah'ın onu affetmeyeceğini düşünen var mı? Şahsen Allah'ın merhametinden şüphem yok. Şeytan'ın da yoktur eminim. Peki şeytan allah'ın merhametinden bağışlanmak istemek yerine neden allah'ın merhametini kıyamete kadar hazreti insanı yoldan çıkarmak için kullanmak istedi? Şeytanın kibrini küçümsememek lazım. Neredeyse her insan hayatının illa bir yerinde şirk koşuyor arkadaşlar. Şirk koşmuyoruz sanmayın. Biz af diledikçe allah yine bunlara rağmen bizi affediyor. Biz söz dinliyoruz, söz ezberlemiyoruz. Şeytanla benzemiyoruz diyen yok zaten. Söz dinlemeyen yine şeytanlaşıyor. Dinlemeyenin rabbi "ben" oluyor. Ben oldukça "o"nu göremezsin. Ben olunca Allah'ın karşısınds olsan yine "o" yani "hu" demez yine ben dersin. Kibir ben olmaktır. Halbuki sen yoksun, hiç de olmadın. Şeytan meleklerin başına geçene kadar allah'a öyle bir ibadet etmişti ki hiçbir allah'ın kulu yanından bile geçememişti. Ancak onun ve meleklerin imtihan günü yani adem yaratılıp da secde istenince şeytan açıkça kafir olduğunu ilan etmiş oldu. Ve o zamana kadar yaptığı tüm ibadetlerinin allah için değil kendisi yani "ben" için yaptığı ortaya çıkmıştı. Farkedersiniz ki allah imtihan gününe kadar onun içindeki bu kibri dışarı vurmadığı için şeytana yine merhametli davranmıştır. Akabinde adem'e secde istenince melekler arasında fesat çıkaran yine şeytandır ve melekler hayretle soru sorarlar. Sonrasında hatalarını hemen anlarlar ve af dilerler. Öyle ki hata yapmadan evvel hata yapacaklarını anlar melekler. Çünkü onlar iradelerini hep iyi yönde kullanırlar. Fakat şeytan isyana devam eder ve aslında hep nefsine taptığını afişe eder. iradesini yine kötüye yine kötüyw kullanır hep.
Şeytan meleklerden üstündü, insan ise hepsinden üstün yaratıldı. işte üstünlük olayı. insan iradesini kötüye de kullanabilir iyiye de. Akıl nuranidir. Bunu unutmamak gerekir. Fakat akıl bu bedende ev sahibi değildir. Ev sahibi olan nefstir. Nefs tıpkı sahibinin yanında cesaretli olan bir köpek gibidir. Melekleri de biraz buradan anlayabiliriz. Bu köpek sokak köpeği gibi gariban, boynu bükük durmaz. O yüzden sahibi kötü olan köpek en tehlikeli köpektir. insandaki Akıl gibi nurani bir nimetin birçok sefer galip çıkamamasının sebebi budur. Eğer insan bu nurdan faydalanamazsa ona insan değil canlı denir. Köpekten düşük seviyede olur. Baz alınan üstün olan varlık hazreti insandır. Ve onun en güzel örneği şüphesiz hazreti muhammed (sav) dir. işte insan efendimizdir. Biz insan da olabiliriz şeytan da. Söz ezberleyen şeytan meleklerin hocası oluyor da söz dinleyen, tefekkür eden insan niye hepsinden üstün olmuyor? Olur elbet. Söz dinlerse olur. Ancak söz dinlemek şeytana geldiği gibi bize de ağır gelirse o leş yiyen köpek bile bizden üstün olur. Olay budur.
Allah'ın sözü doğru sözdür. Ve bu dünya'da da kendi aramızdaki yaşantılarımızda bu tasviri çok görürüz. Söylenen doğru sözlerin hiçbirisini dinlemeyen insanlar var. Bunlara bakın, düşünüp tefekkür edin. Anlatmak istenenin kendi yaşantımızda da tasvir edildiğini görürüz.
Yazar notu: işbu girmiş olduğum girdideki bilgiler benim şahsi düşüncelerim değildir. Yazıdaki bilgiler alıntıdır. Bilgileri aktarmak için kullandığım üslup ve mizaç şahsıma aittir. Dinde yorum olmaz. Söylenecek her söz şu güne kadar söylenmiş, verilecek her bilgi verilmiştir. Eksik olan bilgi yoktur. Bilgiye talip yoktur. Bu o bilginin yittiği veya varolmadığı manasına gelmez. Araştırıp bulamadıysanız doğru şekilde araştırmamışsınızdır. Kafanızda bir soru varsa ve cevap bulamadıysanız sizin kusurunuzdur. Cevap her zaman vardır, bir sebeple iyi bakmamışsınızdır. Kimseyi bu şekilde yargıladığım düşünülmesin. Aslında kendimden yola çıkarak bu notu verme ihtiyacı hissettim. Benim gibi düşünüp davrananlar muhakkak vardır diye.
Ekleme: tevhid etmek şirki azaltır, şirkten korur ve şirk koştuğumuzda yani ortak koştuğumuzda affedilmemizi sağlar. Temelde şirk "ben" demekle olur. Ve allah'tan başka ilah yoktur diye tevhid eden şirkten uzaklaşır. Temel husus budur.
