hristiyan inanç kültüründe (bazı mezhep ve tarikatlarda) lucifer (şeytan veya şeytanın çocuğu) olarak da anılır.
hristiyanlık öncesi roma ve latin kültürünün etkisiyle de ve cennet, kovulma, günah ( cennetten kovulmada suç dolaylı olarak kadına yıkılır) olgularıyla da kadının günahların anası (biz insanlar için, yeryüzünde, günümüzde bizi tanrıdan uzaklaştıran) olarak gören anlayış (örn: erkeklerde evlenmeme, kadınların bakir kalması) venüs (sabah yıldızı) şeytan anlayışına evrilmiştir.
bu inancın izleri sadece hristiyanlık değil yahudi ve müslümanlar (dikkat ediniz, islam inancında değil) içinde de görülür.
özellikle şeytan olgusu sanki yaratanın izni dışında ve gücü yetkisi dışında olan ve şeytan olgusuna karşı kulundan yardım bekleyen bir yaratıcı konseptinde din anlayış izlerini söylemlerini dinlerde, tüm inanışlarda görürüz.
bu görüş (şeytan olgusu) çok tanrılı dinlerde olan tanrıların ego savaşına benzer.
sanki bu yüce varlıklar (tanrı şeytan) bir masada oturmuş santraç oynuyor (insanlar santraç da piyon, melekler de at kule fil vb, santraç tahtası da dünya) veya boks maçında ring de (dünya'da) boksörlerini (insanları) destekleyen antrenör (tanrı ve şeytan) tezahüründe bir din anlayışı insanlara hakim.
tabi ki insanların genetik hafızasına işlenmiş büyük yok oluşlar felaketler (genellikle yer altından ve gök yüzünden gelen) iklim doğa etkileri inançları şekillendiriyor.
neyse, konu uzamasın...
