sene 1900'ler en büyük sevincimiz hamburger patates cozartması filan yemek işte...
dayım annem ablam teyzem ve ben bir hamburgeciye oturacaktık..
mcdonalds aramaya başladık yana döne..
meydanın birinde tam olarak neresiydi hatırlamıyorum dayım o kritik suali üniversiteli bir gence yöneltti...
pardon mektonas nerede acaba?
genç bir an için irkildi, duyduğu şeyin ne olduğunu anlamlandıramamıştı. yakın geliyordu, bir şeyleri anımsatır gibiydi ama tam olarak çıkaramamıştı. düşündü düşündü
sonra devreye teyzem girdi, maktonos maktonos...
genç nihayet duruma uyandı..
heee siz mcdonalds diyorsunuz. tamam. abi bak hemen şuradan sağ yaptın mı... falan filan...
dayım da teyzem de her ne kadar kafadan arızalı tipler olsalar da bu derece kaba insanlar olarak canlanmasınlar gözlerinizde. kendileri köylü değiller ama o gün ne hikmetse, belki de çok acıkmış olmalarından kaynaklanıyordu bilinmez, maktonos mokdanos moktonos diye haykırıverdiler.
tabi o sahne her ne kadar çocuk da olsak genç karşısında kendimizi mahcup hissetmemize sebep oldu.
annem, ulan kardeşim çok utandırdınız beni deyip bu ikiliye bozuk atmıştı..
dayım çok kaba söyledik ben de söyledikten sonra fark ettim ama geç oldu diye kahkaha atmıştı. hey gidi günler aklıma geliverdi. güzel ve komik günlerdi anasını satayım..
