gayet doğal, gayet olağan bir beyandır. insanlık tarihi boyunca yeryüzüne herkesin sevdiği ve tasvip ettiği bir insanoğlu gelmemiştir, gelemezdir.
en popüler 2 şahsiyete bakalım hz.isa ve hz.muhammed. yeryüzünde milyarlarca seveni var evet. ama bir o kadar olmasa bile yüz milyonlarca nefret edeni de var. birine hem tanrı'nın oğlu hem de riyakar bir yahudi, diğerine ise hem allah'ın en sevgili kulu hem de eli kanlı bir bedevi deniyor.
hitler bazıları için katil bir faşist, bazıları için ölümüne takip edilesi führer. churchill bazıları için barışı getiren, bazıları için savaşı başlatan adam. abraham lincoln bazıları için köleliği yeryüzünden kaldıran adam, bazıları için ise kapitalistlerin yardakçısı olan bir kırsal düşmanı...
gelelim atatürk'e... dünya'da birçok lidere nasip olmayacak bir sevgiye mazhar olmuştur atatürk. türlü türlü sebepleri vardır, düşman kuvvetlere karşı milli direnişi başlatması ve yönetmesi, ülkenin geleceğine dair yaptığı inanılmaz atılımlar, kolayca diktatör olabilecekken demokratik şartları siyasete adapte etme çabası, çağdaş bir millet yaratma yolunda devrim niteliğinde kararlar alması, kendi elleriyle millete okuma yazma öğretmesi, köylüleri tek tek dinleyip çare araması, insan sevgi, yurt sevgisi gibi... kendini sevdirmek için bir çabaya girişmedi. zira kendisinden sonra gelen yöneticiler, her ne kadar o'nun takipçileri olduklarını söyleseler de sevilmediler, halk bir türlü sevemedi onları. biraz da o yüzden adı lekelendi atatürk'ün.
ancak tüm bu nedenler o'nu sevmek için yeterli mi? değil elbette! çünkü yaptıklarının çoğu karşılıksız ve koşulsuz biçimde türkiye halkının daha çağdaş, saygıdeğer, müreffeh yaşamasına yönelik olmasına karşın bir kesimi rahatsız etti. daha önceki rejimden beslenen kesimi ve bunlara inanan halkı çok rahatsız etti atatürk. ha, şunlar olmadı mı? rejimin sağlığı için yüzlerce insan idam edildi, sürüldü, evet... şimdi bu insanların torunlarının atatürk'ü sevmelerini nasıl beklersiniz, olacak şey mi bu? nesilden nesile içten içe din düşmanı, millet düşmanı, islam düşmanı, osmanlı düşmanı olarak öğretilen bir insanı nasıl sevsinler ki? ve buna karşılık o'nun takipçileri olanlar o'na karşı olan kesimi bu kadar dışlamışken... iki kesim bu kadar gerginken nasıl sevsinler onlar atatürk'ü?
evet atatürk'ü sevmemek bir vicdan meselesidir, hiç kimsenin vicdanına müdahale edilemez bu bir. ikinci olarak atatürk'ü sevmediğini ayan beyan ifade etmek de gayet olağan bir fikir özgürlüğüdür, tamam.
ama kimse çıkıp da atatürk'ü sevmemesinin nedenini demokrat olmaya, çağdaş olmaya, özgürlükçü olmaya falan bağlamasın lütfen! madem bu kadar açık konuşacak kadar yüreklisiniz, dinciyim deyin, islami rejim taraftarıyım deyin, şeriat yanlısıyım deyin. kadınların 2. sınıf insan olarak görüldüğü, başlarının bağlandığı, saçlarının görünmediği bir toplum istiyorum deyin. islam'a ait olmayan tüm fikir ve insanların yok sayıldığı, 1500 sene öncesine ait arap geleneklerinin sürdürüldüğü, bilim yolunda değil kur'an yolunda ilerleyen bir ülke istediğinizi söyleyin. dünya'dan kopuk yaşayan, en ufak bir suçunda elleri kesilen, kırbaçlanan, idam edilen insanların olduğu, okumanın günah, düşünmenin haram olduğu bir dünya'da yaşamak istiyorum deyin. mute nikahıyla her gece ayrı kadına takılayım ama 3 karımdan birinin eline dokunan olursa elini keseyim düşüncesinde olduğunuzu, başını örtmeyen kadınların hapis cezası aldığı, başı kapalı kadınların kapalı kapılar ardında yedikleri onca naneye rağmen namus timsali görüldüğü bir toplum düşlediğinizi söyleyin.
"atatürk'ü sevmiyorum çünkü tüm bu söylediklerinin farz olduğu bir toplum olmamızı engelledi" deyin. ama bana demokrat numarası yapmayın...
