az önce eve girerken yan apartmanın önünde taş gibi 20'lik falan bi kızın takriben 50 yaşında, kel, göbekli, dayı tipli bi herifle olan diyaloguna denk geldim. herif; "senin telefonunu alabilir miyim" dedi kız "hayır alamazsınız" dedi ama gülümsüyodu da bi yandan, sanki bi diyalog sürüyormuş gibi bi hava.
bu dayılardaki özgüvenin 10'da biri şu sendromları yaşayan kardeşlerime verilse dünya güllük gülistanlık bir yer olurmuş.
