Şarkıda Kudüs için söylenmiş, dikenli tel üzerine konmuş kelebek diye resmedilen durumun çaresizliği olsa da, aslında; insanların aptallığı ile ölüm yıkım anlatılmış olsa da Eylül ayı ile artan ısınma giderleri elektrik doğalgaz vb başta olmak üzere enerji gıda giderleri ile enflasyon düşen satın alma gücü yanında yetersiz beslenme Corona virüs ile meydana gelen enfeksiyonlar bizim platonik duygusal olmamıza bile izin vermiyor.
Bir zombi gibi sadece yemek, vampir gibi doymak, hayvan gibi üremekten başka bir düşüncesi olmayan makine veya virüs ya da bakteriye döndük.
Rainha do Fado (fado'nun kraliçesi, Portekiz için bizim açımızdan Halk ozanı desek yanlış olmaz) olarak bilinen amália rodrigues inşallah diye umudu dillendirirken biz karnımızı düşünüyoruz.
Artık düşen sararan yapraklar, soğuyan hava, yağan yağmur son baharın hüzünü, aşk, ayrılık, yalnızlık değil; bir lokma ekmeği daha da zor bulacağınızı çağrıştırıyor.
Son 20 yılda ne hale geldik?
En sonunda bizi insan yapan değerleri de elimizden aldılar...
