bugün otobüs beklerken küçük bir kız çocuğu gördüm.
yanında abisi vardı. aniden ağlamaya başladı, kaldırım taşına oturup acı acı ağladı.. abisi hemen onu teskin etmeye çalıştı, anlayış ve şefkat gösterdi, sonra elinden tuttu. ona sahip çıkan bir tavrı vardı. ve ben yanlarına gidemeden karşıya geçtiler... küçük kız ağlarken göğsü hızla inip çıkıyordu. belli ki hiç hesapta olmayan bir şeye ilişmişti gözleri ve ona sahip olmak istemişti... muhtemelen o anda istediği şeyi alabilecekleri paraları yoktu yanlarında. belki abisi eve gider gitmez annelerinden para alacağının ve ona istediği şeyi getireceğinin sözünü vermişti...
ama yine de küçük kızın akıttığı gözyaşları içime oturdu... gözlerim doldu. tıkandım, yutkunamadım.
o an içimdeki sevginin kaynağını aradım. ve anne olmanın, baba olmanın, abi, abla, kardeş olmanın ne kadar anlamlı ve kıymetli olduğunu düşündüm.
