çorlu subay lojmanlarında 6 senesini geçirmiş biri olarak bu başlığa yazmamış olmamama şaşırdım a.ık.ası. - yok yok küfretmedim, ç yerine noktaya basınca öyle oldu, hoşuma da gitti. aa bu entry küfürlüymüş diye okumayabilir bazıları- çok umrumda olan bir kitle değil bu bazıları ne de olsa.
neyse ne diyordum...'la başlayan cümlelerin tarz olması da oldukça enteresan bu sözlükte.
4-5 yaşımdaydım lojmanlara taşındığımızda, sene 86-87 falan işte, her taraf demir parmalıklarla kapalı ama o yaştayken bile atlayabilirsin üzerinden, şimdi ergeneokon falan derken baya baya tel örgü varmış diyorlar ama yatağı iyiymiş diyorlar.
evet dediğiniz gibi, şehrin en güzel yerine kurulur bu lojmanlar ve illa ki benim yıllardır asker ağacı olarak tanımladığım çam ağaçlarıyla doludur.
ama bir çocuk için, üstelik babasını, sivil olduğundan, kismeye selam verirken görmeyen bir çocuk için; lojmanlar, ideal bir büyüme alanıdır. buradaki idealite kavramının altında sadece ve sadece güvenlik esasları var, pedagojik bir eğitimim olmadığı için, gidin çocuklarınızı lojmanlarda büyütün, hatta çocuklarınızı lojmanlara bırakın da kafasında as.iz. yazılı inzibatlar büyütsün, yıllar sonra uzman çavuş olarak gelin alın demiyorum.
o yılları düşündüğümde, içinde futbol, basket sahaları, çocuk oyun alanları, yürüyüş parkurları -böyle de konut projesi tanıtım metni gibi oldu- bulunan yerlerde üç otuz paraya - hayır üç otuz doksan eder, buldum doksan liraya kalıyormuş cümlelerini at beyninden- üç otuz ucuz anlamına geliyor- neyse işte bu kadar imkanı olan bir yerde gerçekten ucuza kalmak ve askeri kantin denilen, örneğin çorlu'da süpermarket dahi yokken süpermarket konseptinde, -kdv ödemedikleri için sanırım- oldukça ucuza alışveriş yapabileceğiniz kantinlerin bulunduğu bir yer hayal edin, o yılları da hayal edin ama.
evet, lojmanlar en süper yerlerdir, ama babanız kimseye selam vermek zorunda değilse.
