Nadir de olsa rastladığım kişilerdendir. Olaya sadece akademik başarı açısından bakarsak:
Çalışmadıkları ve hatta ders dinlemeye bile üşendikleri halde başarılı olanlar vardır. elbette üst düzey bir başarı yakalayamazlar ama haybeciliklerine rağmen memleketin en iyi üniversitelerini kazanıp, bir de oralardan mezun olmayı başarmaları sinir bozucudur. Bunların soyu tükendi gibi çünkü çalışma alışkanlığının pek de yaygın olmadığı, notların normal dağılımla değil, 50 üstü geçer mantığıyla verildiği geçmişte kendilerine alan buluyorlardı.
Kötü sosyo ekonomik koşullar altında olduğu için akademik başarı gösteremeyenleri vardır. Bunlardan da gördüm.
içini erken yaşlarda bir öğretmen ve okul nefreti kapladığı için başarısız olanları vardır...
Zıpır olduğu için çuvallayanlar vardır, onlardan da gördüm.
Ailesi zengindir, çok şımartılmıştır, onlardan da var.
Fakat saydığım gruplardan çok az kişi gördüm. Dolayısıyla kimse kendini ben zekiyim ama şöyle böyle diye rahatlatmasın.
Genellikle tembellik ile zeka eksikliği arasında bir bağlantı olur. insan yeteri kadar zeki değilse daha çok çalışması gerekir. Ebleh değilse ve yeteri kadar çalışırsa da başarır. Üst seviye başarı yakalaması bile mümkündür. Sorun şu ki çabuk ve doğru kavrama yeteneği çalışma motivasyonunu arttırırken, o konudaki eksiklik motivasyonu düşürür.
Yani çalışmayanların çoğu yeteri kadar zeki olmadıkları ve kendilerinden umudu kestikleri için çalışmazlar.
Bilinmesi gereken şudur: herkesin elinin altındaki en önemli varlık bizzat kendisidir. Moralini bozup, şuna buna, şu işe bu işe tavır koyan, kendisine tavır koymuş olur. Vazgeçerse kendisinden vazgeçmiştir.
Velhasıl herkes kendisine insaflı davranmalı, kendisi ile idare etmenin yoluna bakmalıdır.
Sabah sabah çok didaktik oldu ama madem konu açıldı, bu mevzu yüzünden üzüntü çeken çok kişi gördüğüm için yazayım dedim. Belki birilerinin işine yarar.
