ilkokul yılları... andımız okundu sırayla içeri giriyoruz. meşhur kapı önündeki öğretmen radarını geçer gecmez sınıfa koşma adeti bizde de hakim. radarı geçen sınıfa doğru koşuyor. biz de üç arkadaş radarı geçer geçmez araba sesi çıkararak sınıfa doğru koşmaya başladık. olabildiğince gürültülü ama. bir hoca bağırdığımızı duymuş ama kim olduğumuzu görmemiş. hemen peşimizden koşarak o da sınıfa girer ve sorar;
hoca: kimdi o bağırarak koşan dingil herifler?
sınıf: ....
sınıftan cıt yok. hoca bir öğrencinin güldüğünü görür;
hoca: ne sırıtıyorsun olum? sen miydin biri yoksa?
gülen öğrenci: yok hocam ben değildim.
hoca: ne gülüyosun olum o zaman?
gülen öğrenci: ya hocam şimdi kaan, bahadır bide ozan koşarak geliyolardı. bahadır öndeydi. tam koridorun köşede bahadır virajı alamadı yere düştü. kaanla ozan da ona takılıp düştü. acayip komikti ama görmeniz lazımdı.
hoca: kaan, ozan ve bahadır tahtaya alıyım sizi.
işte bu hikayede kaan, ozan ve bahadır arkadaş kurbanı olarak göze çarpıyor.
