Eskiden şiir kitabı satın alıp okumazdım hiç, ara sıra evdeki kitaplıkta duran babamın eski karışık türk şiirleri antolojisi kitabına göz atardım sadece o kadar, neredeyse hiç vakit ayırmazdım bu tür şeylere çünkü hayat telaşı ve çevre insanın bu türden önemli incelikleri ve değerleri keşfedebilmesine pek olanak tanımıyor kendi çabanla bunu fark etmen gerekiyor, o yüzden ben de biraz geç kaldım diyebilirim aslında yaşamla alakalı bu önemli düşüncelere. bu durumu fark ettiğimde açıkçası biraz geç kalmışlık hissine kapıldığımı, hayata karşı naçar kaldığımı ve kendimi kötü hissettiğimi söyleyebilirim, şiir kitaplarının değerini ve önemini keşke daha önceden fark edebilseydim diye düşünmüştüm onlardaki bu yüceliği ve inceliği yeni yeni keşfettiğim zamanlar. Okumaya devam ettikçe, kendimden bir şeyler buldukça bana daha da mutlu hissettiren ve hayatı anlamlı yapan bir iştiyak oluştu içimde şiir kitapları satın alıp okumaya dair ve ilgim artarak devam etti. çünkü birçoğunda gerçekten de kendi fikirlerime, kişiliğime, hayata bakış açıma, sevme anlayışıma, ruhuma ve duygularıma benzer yönler ve düşünceler bulabiliyordum, onları kurşun kalemle '...' bu şekilde tırnak içine alabiliyordum; özellikle hislerime, fikirlerime hitap edecek türden incelikli ve kayda değer mısralar okumak, düşünmek, onları kendime uyarlayıp hayaller kurmak gerçekten iyi hissetmeme sebep oluyordu ve yaşama anlam yüklememi sağlıyordu, bu duygu da bana oldukça güzel geliyordu.
Şimdiye dek okuduğum 26 şiir kitabının 24 tanesini 2019 senesinin eylül ayından itibaren bitirdim, ondan önce de çoğu insanın okuduğu veya duyduğu bilindik şiirleri az çok bilirdim fakat şiir kitaplarıyla pek alakam yoktu o zamanlar, değerini ve önemini biraz geç anlamışım aslında öz eleştiri yapmak gerekirse. şimdiye dek okuduğum o kitaplarda sevdiğim ve fikirlerimi yansıtan gerçekten değer verdiğim birçok dize var, hepsini paylaşmaya imkan yok ama zaman zaman yazmayı isterim bazılarını. Onlardan birini paylaşayım:
O şimdi kitaplarda bir isim, bir soyadı
Bir parantez içinde doğum, ölüm yılları.
.....
Parantezin içindeki çizgi
Ne varsa orada
Ümidi, korkusu, gözyaşı, sevinci
Ne varsa orada.'
Behçet Necatigil, Eski sokak, sayfa 56
Bu şiir aslında hayatım boyunca beni en çok etkileyen dizelere sahip şiirlerden biri o yüzden paylaşmayı istedim. Gerçekten hayatı sorgulamaya itiyor insanı ve biraz da melankoli yaşatarak zamanın ve hayatın kıymetini daha iyi anlamamızı sağlıyor, çünkü her ne kadar hayatın akışına kapılsak da bir gün geri gelmemek üzere dünyadan göçüp gideceğimizi, toprağa karışacağımızı ve bu hayata veda edeceğimizi bize hatırlatıyor.
"Parantezin içindeki çizgi
Ne varsa orda
Ümidi, korkusu, gözyaşı, sevinci
Ne varsa orda."
Bu dizeler benim için paha biçilmez bir değere sahip, çünkü düşününce sahiden de mezar taşlarında insanların isimleri ile doğum ve ölüm tarihinin yazıldığını görürüz, şiirde geçen o satırlar da insanların doğum ve ölüm tarihleri arasındaki o tire (-) işaretinin aslında dünyadan vaktiyle öyle bir insanın geçtiğini ve onun da herkes gibi bir hayat hikayesi olduğunu, yaşadığı tüm ümitler, korkular, gözyaşları ve sevinçlerin aslında o kısacık tire çizgisinin içinde saklı olduğunu çok güzel anlatıyor ve hissettiriyor bize. Ve bir gün bizler de bu dünyadan gittiğimizde yaşadığımız tüm duygular, heyecanlar, umutlar, korkular, endişeler, sıkıntılar, hüzünler ve mutluluklar o kısacık tire (-) çizgisinin içinde gizli olacak ve bunu kimse bilemeyecek. aslında o çizginin o kişinin tüm hayatı olduğunu ve ne kadar önemli yaşanmışlıklar, ne kadar büyük anlamlar taşıdığını bilemeyecekler ama belki de kendi yaşamlarından yola çıkarak biraz olsun empati kurabilecekler. işte hayat böyle ister istemez insan bunu düşününce ve hissedince üzülüyor ama yapacak bir şey yok. Umarım geleceğe kendimizden bir şeyler, güzel ve anlamlı şeyler bırakabiliriz...
