imanını(!) cüzdanına bu kadar yakın tutanlara hak ettikleri tokadı atmaktır.
Şahsen "bu kerizler bu kafar parayı nereden buluyor?" diye hiç düşünmüyorum, çünkü cevabı biliyorum.
Bunlar Anadolu camışlarıdır. Normal hayatlarında pek bir açıkgöz, becerikli, herkesten kuşkulanan, cimri, fırsatçı, yolsuzluktan filan hiç çekinmeyen tiplerdir. Kafayı kazanmakla bozmuşlardır. Sorun şu ki bir noktadan sonra ahirette de kazananlardan olmayı kafaya takarlar. "dindarlıklarının" ardındaki güdü budur. Allah onlar için karşılıklı iş çevirecekleri, akıllı oynarlarsa kazanmalarını sağlayacak büyük çaplı bir tacirdir. Daha fazlasını tahayyül edecek ve hele hele ki hissedecek seviyede soyut düşünme kabiliyetleri yoktur.
Peki hangi yolla kazanacaklar? islam'ın her dediğini hassasiyetle yapıp, onca çabaya karşı hala Muğlak kalan cennet vaadine (bir başka deyişle Allah'ın kesin olmayan rızasına) güvenerek mi? Tabi ki de hayır! Bir kere dini o kadar da sağlam yaşayamazlar. Hele ki para kazanırken... ikincisi belirsizlik bunlar için katlanması zor bir durumdur. Durum böyle olunca, her zamanki taktikleri olan "araya adam sokma" kartını Allah'a karşı oynamayı düşünürler.
Allah gibi doğrudan cevap alamadığın, aldığında ise çok geç olacak bir varlık yerine, memnuniyetini açıkça ifade eden şeyhlere "yatırım" yapmayı ve kulluk etmeyi tercih ederler. Niye ki bu mübarek(!) zat zaten cennetliktir, benden memnun olduğuna göre ben de cennetlik olurum bunun şefaati ve Allah'ın izniyle! Son iki kelime formalite tabi..
Sahi şirk nedir? Mekkeliler putlarına Allah katında şefaat dilemek için tapmıyorlar mıydı? Valla kuran böyle diyor...
Peki put taştan tahtadan olup, memnuniyetini rahipleri aracılığıyla bildirince put oluyor da, canlı olup, bizzat bildiriyor, bizzat tasallut ediyorsa put olmuyor mu?
