mümkünse suç ve cezayı okumadan önce okunmasını önerdiğim, dostoyevskinin uzun metrajlı romanıdır.
özellikle kitabın sonuna geldiğinizde, mahkeme sırasında, smerdiyakov'un ruh kişiliği üzerine tahlil kısmındaki tespitler; ya dostoyevski buraları yazarken sıkılmış, sallamaya başlamış hissi uyandırıyor.
Smerdiyakov ve Dmitrinin suçlu olabilecek 2 kişi olduğunu anlatırken,
giregori zaten olamaz adamcağızı öldürüyorlardı,
Giregorinin karısı hiç olmaz, sahibine ihanet mi edecek?
Alyoşa zaten olmaz dindar çocuk.
E o zaman iki kişi kaldı smerdiyekov ve dimitri diyip konuyu bu ikisinin üzerine yıkmıştır. Daha derinlemesine tahlil ve vay amk dedirtecek tespitler bekliyor insan.
iş bu yukarıdaki sebeplerle bir suç ve ceza değildir. Bellki ki dostoyevski, suç ve cezayı daha severek yazmıştır.
