Düzeni severim. Bir şey nasıl başladıysa öyle gider. Spora sabah mı gitmeye başladım asla akşam gidemem. Evde sporu öğleyin kahve içtikten sonra mı yapıyorum her gün aynı rutinin ardından yaparım. Örneğin alttan bir ders alıyordum 2 haftada 300-320 kadar birkaç felsefi kitabın ilgili bölümlerini bitirmem gerekiyordu. ilk gün 9' da kalkıp 12'ye kadar çalıştım. Ardından 2 saat mola ve 3 saat daha çalışma. tüm 2 hafta böyle geçti. Bu saatler dışında okuduklarım asla kafama girmez. Mesela 3 gün diyet mi yaptım sonraki günlerde asla bozmam ve canım da diyeti bozucak şeyler istemez. Aklı eğitmek, kendini tanımak veya koşullamak her neyse doğru yönlendirdiğinde işe yarıyor.
Bir ara her gün 15 km yürüme rutinim vardı. Şimdi asla yürüyemiyorum. Bir ara hergün 1 saat eliptik yapardım şimdi yapamıyorum. 1 ayı geçik kendi ağırlığımla spor yapıyorum. Daha önce de denedim bu kadar istikrar sağlayamamıştım. 3 ay her gün spora gittim her gün. insan bir sabah da üşenmez mi. Yok. Spor yapmak istemiyorsam sporda dinlediğim müzikleri açıyorum ve spor yapacak enerji geliyor.
Rutin, düzen iyidir. Akıl bulandırmaz, ne yapacağını bildiğin için kararsızlık yaşatmaz, seni yönlendirir.
