kırgınlık ve kızgınlık yaratır.
inançlı insanlar duaları kabul olmadığında allah'ın kendileri için en iyisini istediğini onun takdirine boyun eğmek gerektiğini bilirler. ben de biliyorum. ama taa çocukken de dua ederdim. çocuk bilmez "o kadar dua ettim olmadı." der çocuk. sonra da büyür; büyüdüm. o hayal kırıklığını kırgınlığı içimde büyüttüğümü fark etmeden büyüdüm. büyüyünce yaratıcıya kırgın ya da kızgın olmanın yanlış bir şey olduğu düşündürüldü bana. ama değil kesinlikle değil. dua etmek güvenmek inanmak istemek ve öylece kalmak bir insanı nasıl kırmaz? dua allah la ilişki kurmaksa hiçbir duygu olmadan sonuçtan hiç etkilenmeden nasıl ilişki kurulabilir? insan sevdiğine kırılır, kızar hatta küser. sonra mutlaka ona döner.
