Çocuktum öldü.
Kirk yılın başı yolu ankaraya düşüp geldiğinde cebinden çıkarıp verdiği bozuk parayla arkadaşlarıma kola ısmarlıyordum bakkalda.
şimdi yaşasa saatlerce konuşurdum.
büyükbabamla şansım oldu biraz.
ne kurtuluş savaşı kaldı eşelemediğim... ne zamanında pavyona gitmediği... onca anı, onca sır.
ben aktarıyorum bahsi geçince yeni kuşaklara...
ölüyorlar işte...
konuşabildiğiniz kadar konuşun... anne babanızdan bile çok.
çünkü keşke diye çok dersiniz.
