eğer bunu okuyorsan bilmeni isterim ki, ben, o eski ben değilim güzelim. işine geldiğince kırdığın, hakaret ettiğin, gülüp geçtiğin ve küçümsediğin ben değilim. çok şeyler değişti senden sonra. hani ölürüm demiştim ya, yanılmışım. ölemiyor insan, ama alışıyor. alıştım. senden sonra her ne varsa, ve her ne olduysa yokluğunda, birer birer içimden söküp kazıdı seni. sıyırdı attı içimden, yüreğimden.
şimdi yine bir yaz vakti. yakında bizim mevsimimiz gelecek. hazan. ve ben yine hüzünleneceğim. yine kasım gelecek takvimlerde, eskileri düşüneceğim. ama hayır, asla keşke demeyeceğim. keşke olsaydı, keşke bir arada kalsaydık filan... o gemiyi kaçırdık çünkü biz. ben hep o yılgın ben olsamda ve bilsem de sen hep o gamzeli sen, yapacağım bir şey olmayacak...
unutma kızıl perim. ve sakın ağlama. oku geç bu satırları. sana hasret olduğuma aldırma, sana tutsak olduğumu... sana mahpusluğumu... düşün ki kurtuluşa eriyorum ben artık. düşün ki huzur buluyorum. düşün ki ilk defa, ilk defa olarak seni sevdiğimi söylüyorum. oku geç...
ardında bir enkaz bıraktığını sanma sakın. ardında bir cenaze... ve git şimdi...beni yeniden bırak böylece...
