46.
-
tim burton un ayakları en çok yere basan filmi...* "hikaye perdaz" lığına bir kez daha hayran bırakıyor bizi...
filmi izlerken akla önce "anlatmak için yaşamak" kitabı geliyor, ne diyordu yazar;
'insanın yaşadığı değildir hayat, aslolan hatırladığı ve anlatmak için nasıl hatırladığıdır.'
sonra esas adamımızın sürreal hikayeleri yavaş yavaş bir biçim kazanmaya, gerçeğe uyum sağlamaya başlıyor...
"büyülü gerçeklik" akımının beyaz perdedeki şaşmaz temsilcisi...
steve buscemi ve helena bonham carter i izlemek* insana -yine yeni yeniden- büyük bir keyif veriyor...
güzel ve keyifli bir film, vesselam...
