bu adam bir zamanlar görükle'de yaşardı. sonra mezun olduk, topladı pılısını pırtısını gitti. hiç kabullenemedim gidişini, hep hala orda oturduğunu ama benim ona gitmediğimi düşünerek avuttum kendimi. hani sanki canım istese de gitsem orda bulacakmışım gibiydi. sonra dedi ki ben askere gidiyorum. gitti. işte o zaman kabullendim, mezun olduğumuzu, artık canım istediğinde gidemeyeceğimi.
peki şimdi ben bunları neden anlattım? çünkü 26 gün sonra yeni haliyle gördüm ben bu adamı, bir başka bakıyor artık. *
