hatalı olan benim kusura bakma..
başlangıçta kendi kendime söz vermiştim.
beklentilerimi düşük tutacaktım ki, üzülmeyeyim.
işin aslı şu ki bizim evliliğimiz herkesin evliliğinden farklı olur sanmıştım,
sanirim ki yanılmışım.
bazen yanına gelip; "benimle ilgilen birazcık" diyorum.
düşün,,bizi birak, yabanci bir cifti izlermis gibi dusun,,
bir kız gelmiş ve bir erkekten bunu istiyorsa,, bu iyi birşey değldir bence..
o erkek hakkinda ne dusunursun?
kaldı ki sana bunu söylememe rağmen sen; "bi dakka, birazdan, şunu da bitireyim vs" diyorsun,
çoğu kez geçiştiriyorsun beni,
hadi diyorum kafasi dagilsin,
hadi biraz daha hosgorulu ol, sabret, zaman zaman zaman..
ama o kendine ayirdigin zamanlar hic bitmiyor,
sira bana gelmiyor..
sevgi istiyorum, ilgi istiyorum oysa sen hep erteliyorsun.
sonra da dırdırcı ben oluyorum.
önce işlerini bitirmelisin.
önce oyununu oynamalısın.
önce kendini tatmin etmelisin.
şimdi diyeceksin ki hiç mi seninle vakit geçirmiyorum?
beraber film izliyoruz ya, beraber dizi izliyoruz ya, beraber yemek yiyor, beraber uyuyoruz ya? di mi?
o öyle bir izlemek ki, ağzımdan her çıkanı uğultu olarak algıladığın.
o öyle bir yemek yemek ki, yediklerimin yarısını yalnız yediğim.
öyle üzgünüm ki şu an yanımda olmadığın ve ağlamak zorunda kaldığım için..
çok mu zor bilmiyorum ama sevgi gerçekten emek ister, yoksa bir anlamı yok inan ki.
