Lisede hayvan gibi bi hocamız vardı. * Soyadı Ayıboğan'dı hocanın, siz anlayın yani. ismini hatırlamıyorum ama çok heybetliydi. Hocayı gördüğümde
"Neslin deden, ceddin baban" diye moda giriyorduk, o derece Osmanlı kokuyordu yani, tokatları.
işte bu kadar uzun girizgah yeter, efendime söyleyeyim bu bigün okul kılık-kıyafet saçmalığına uymayanları sıraya dizdi. Bende varım aralarında. Giydiklerimin hiçbiri uymuyor. Çünkü okulun torpillilerindenim. Babamda bizim okulda öğretmenlik yapmış olduğundan tüm hocalar tanıyordu babamı, yalnız şöyle bi sorun vardı bu Ayıboğan beni tanımıyordu, beni de attı sıraya.
Sıra sıra herkese girmeye başladı, bende sıranın, yalan olmasın, sondan 3. yada 4. sırasındayım. Tüm okul pencerelere çıkmış rezaleti izliyor. Funda da izleyenler arasında. Beni reddeden 7. kız olur kendileri. işte ulan madara olacaz dedik, sıra bana geldiğinde 'zaten dayak yiyecez, bari yediğimiz dayağın hakkını vereyim, belki kurtulurum' düşüncesiyle
- Hocaaam.
dedim. Evet bu densizliği yaptım. Ama hoca normal şartlar altında "sen bana nasıl hocaaam" dersin diyip girmesi gerekirdi. Öyle bi hoca yani siz anlayın. ama "buyur yavrum" dedi.
-Senin yavrum diyen dilini yerim ben, diyecektim ki diyemedim tabiki
"Hocaam ayıp olmuyor mu tüm okul bizi izliyor, bari kenarda köşede dövün, bununda bi onuru var" dedim. Çünkü benim babam var, ordan cesaret aldım.
