Bir tanesini gömdüğümdür. Ama yemek anlamında değil, kelime anlamıyla.
Bugün birini görmeye gittim. Eski bir dost diyelim. Bundan ikram etti. Kafası da dumanlı dağlar ama. Annesi çok severmiş, geçen sene kaybetmişti annesini. Benim de annemin en sevdiği kurabiyedir. insan her şeyi biliyor da annesinin neleri sevdiği üzerine ne kadar az kafa yoruyor. Neyse, ikimiz de bir daha bu kurabiyeyi yememek üzere sessiz bir sözleşme imzaladık, o kafayla da ısrar edince kurabiyeye bahçesinde cenaze töreni düzenleyip gömdük. Hayat garip vesselam. Bir gün sevdiklerimizin en sevdikleri tek tek çıkacak hayatımızdan.
