ne zaman birine dert anlatmaya yeltensem ''öf buna mı takılıyorsun, sal gitsin'' reaksiyonlarının geleceğini düşünüp kaçasım geliyor. nedendir bilinmez ama beterin beteri var felsefesiyle insanların kriz anlarını alternatif dertlerle yatıştırabileceğini düşünen, kendini arkadaş canlısı ilan eden bir güruh var. evet, beterin gerçekten beteri var, olduğunu ben de biliyorum fakat sırf sen bunu söyledin diye derdim birdenbire yok mu olmalı mesela şimdi? ya da böyle bir şeyi dert edindiğim için utanç mı duymalıyım? empati duygusundan mahrumsanız karşınızdaki kişiyi anlamaya çalışma niyetinde bulunmayın lütfen.
