7.
-
Ben çocukken güzeldi. Hele de köy yerinde. Herkes büyük küçük elinden ne geliyorsa işin ucundan tutardı...renkli ampuller, tahta sinema sandelyeri...
Herkes "elinden gelen! En güzel düğünü" yapardı. Görgusüzluk de yoktu ayiplamak da... insanlarin aklina gelmezdi bile bele bisi.
Sehir disindan bir büyüğun onca yol masrafi yapip gelmesi bile yeterdi, beklemezdi kimse bir fazlasini.
Cogu simdi bile 10-20 bin tutmaz.
Sonra sidik yarisi basladi... sonra da boku cikti.
