içmeler'de birkaç ev birkaç küçük otel vardı o zamanlar. cırcır böceklerinin sesinden dolayı yanımızdakinin ne konuştuğunu duyamazdık.
o kadar güzeldin ki...
hala da öylesin. ve sen bu kadar güzel olduğun için ben yıllardır hep sana geliyorum, başka yere gidemiyorum.
o kadar özel yerlerini paylaştın ki benle, kimse bilmesin, kimse görmesin diye hiç kimseye anlatmıyorum...
daha yeni görüşmüştük oysa.
yine görüşecektik ağustos sonunda, öyle sözleşmiştik...
ben zaten hiç doyamadım ki sana...
sen benim kızıl elmamsın...girişinde durup tabelasını öptüğüm tek beldesin...
adını duyduğumda içimin cız ettiği dünya üzerindeki 2 yerden birisin sen...
şu an duyduğum nefret, öfke o kadar büyük ki. acı duyuyorum, izleyemiyorum yangın videolarını. intikam almak istiyorum, sana bunu yapanları ellerimle parçalamak istiyorum...
hep gittiğim yerler yanmış.
içmeler turunç arası kül olmuş diyorlar.
o güzelim yemyeşil ağaçlar bir daha nasıl yetişir, bir daha nasıl gölge verir orada?
kaç yıl lazım? kaç zaman lazım kimbilir...
