ilk seyrettiğim zamanı hatırlıyorum...sadece trt varken. zaman algısı farklıydı... şimdi seyrederken çabuk çabuk geçen bilmem kaçıncı round olduğunu gösteren tabelaların inip kalması bile yavaştı.
kazandığında herkesin içinden bir volkan çıkmıştı.
ama yıllar büyüyüp seyrederkende ilk filmin final sahnesinde mal gibi gözüm dolardı...
maçı kazanmışsın... ego yapıp hoplayıp zıplamak yerine, her şeyi on an sittir edip, gözü hiçbir şeyi görmeyip, edriyıııın diye bağırıyodu lan adam. var mı ötesi? anlayana.
2-3 ü pek hatırlamam.
4'de ivan drago... soktuğumun yaşıklı rus devi. kaybetti maçı. komunist olarak sövdüm de, rezil ettin bizi amın oğlu amerikaya karşı diye de, rocky bizden biriydi... neyse en azından başkasına yenilmemişti.
bu arada kültür emperyalizmi de bele bişi olsa gerek.
sonra bir diğeri... bir diğer filmi... şu isimli olanlar.
son filmini sinemada izlemiştim.
yine gözüm doldu...
niye mi doldu?
ulan koca bir dönem kapanıyordu... gençlik dönemimdi kapanan bir yandan... onu fark ettim.
halaaa da sountrackını dinlerim. ey of dı taygır değil...
